Bezokolicznik – podstawowa forma czasownika, która nie wskazuje na osobę, liczbę ani czas. W języku polskim bezokoliczniki kończą się zazwyczaj na „-ć” lub „-ić”.
Bezokoliczniki są często używane w słownikach, instrukcjach oraz w konstrukcjach modalnych. W tłumaczeniach bezokoliczników na języki, które nie mają bezokoliczników jako takich, tłumacze muszą używać innych form gramatycznych, takich jak gerundia lub odmiany czasowników. Na przykład w języku angielskim odpowiadający bezokolicznikowi „to write” może być używany w różnych konstrukcjach gramatycznych. W tłumaczeniu ważne jest, aby zachować funkcję gramatyczną i sens bezokolicznika zgodnie z kontekstem oryginału.